دوست داشتن از عشق برتر است۲...

عشق گاه جابجا می شود و گاه سرد می شود و گاه می سوزاند. اما دوست داشتن از جای خویش ، از کنار دوست خویش برنمی خیزد سرد نمی شودکه داغ نیست ، نمی سوزاند که سوزاننده نیست.

عشق رو به جانب خود دارد. خودخواه است و ((خودپا)) و حسود، و معشوق را برای خویش می پرستدو می ستاید اما دوست داشتن رو به جانب دوست دارد، دوست خواه است و دوست پا و خود را برای دوست می خواهد و او را برای او دوست می دارد وخود در میانه نیست.

عشق، جنون است و جنون چیزی جز خرابی و پریشانی ((فهمیدن)) و ((اندیشیدن)) نیست. اما دوست داشتن، در اوج معراجش، از سر حد عقل فراتر می رود و فهمیدن و اندیشیدن را نیز از زمین می کند و با خود به قله ی بلند اشراق می برد.

عشق زیبا ئی های دلخواه را در معشوق می آفریند و دوست داشتن زیبائی های دلخواه را در ((دوست)) می بیند و می یابد....